Βιωματικες διαφορες, θυμικες αντιδρασεις και επιστημονικη σκεψη

Οδηγει η διαφορα βιωματων και παραστασεων σε αδυναμια συνεννοησης? Υπαρχει λυση για αυτο το προβλημα?

Τι ελπιδες εχει ο πολυπολιτισμος οταν ατομα της ιδιας εθνοτητας και γλωσσας δεν μπορουν να συνεννοηθουν?
Οσο περναει ο καιρος βλεπω ολο και πιο δυνατο το φαινομενο οι ζωες που αποκλινουν να οδηγουν σε δυσκολιες συνεννοησης. Αυτο το βλεπω σε καθε διασταση της ζωης. Οσο πιο βαθια μπαινει κανεις στο επαγγελμα του, τον τροπο ζωης του, την χωρα ή ακομα και την γειτονια που μενει, τοσο πιο πολυ ιδιοσυγκρατικα ειναι τα βιωματα του, τοσο πιο μοναδικες ειναι οι παραστασεις του, τοσο πιο ασυμβατη γινεται η ομιλια του με την ομιλια των αλλων, αν οχι η σκεψη του.

Πιο εντυπωσιακη μου φαινεται η διαφορα μεταξυ επιστημονικου κοσμου και καθημερινης συνομιλιας. Στο συναφι μου μια θεωρια ή προταση δεν εχει καποια αξιολογικη χροια απο μονη της. Το σημαντικο ειναι ποσο συνεπης/συνεκτικη ειναι και ποσο καλα περιγραφει τα γεγονοτα. Εχω την εντυπωση οτι πιο ευκολα μπορει να το καταλαβει αυτο κανεις με ενα παραδειγμα απο την εξελικτικη βιολογια.

Read moreΒιωματικες διαφορες, θυμικες αντιδρασεις και επιστημονικη σκεψη

Πραγματικός θησαυρός γνώσης

Από την ιστοσελίδα του Journal of Economic Perspectives: “Online issues of the Journal of Economic Perspectives published since 1999 are now publicly accessible at no charge, compliments of the American Economic Association. Φανταστικά νέα! Όπως δήλωσε και ο DeLong στο blog του: “The Greatest Improvement in Economics in My Lifetime”. Ο ρόλος του συγκεκριμένου journal … Read more Πραγματικός θησαυρός γνώσης

Οι ακριβοπίτουροι και οι φτηνάλευροι

Αφορμή της σημερινής μουρμούρας είναι δύο πρόσφατες αποφάσεις του ΕΔΔΑ (δήτε εδώ και εδώ). Αποφάσεις επί αιτήσεων που παρεμπιπτόντως χρειάστηκαν μόλις τον εύλογο και εύδικο χρόνο των 8 ετών για να εκδικαστούν. Αλλά αυτό είναι το μικρότερο αμάρτημά τους.

Read moreΟι ακριβοπίτουροι και οι φτηνάλευροι

Η λογική του Πάμπλο (ή πώς να αποφύγετε έναν “παράλογο” θάνατο)

Τον τελευταίο καιρό έχω γυρίσει στις “λογικές” μου μελέτες, παρέα με έναν καλό φίλο, με παρόμοια ενδιαφέροντα. Είναι πράγματι δύσκολο να βρεις φίλους με τους οποίους να μπορείς να συζητήσεις περί της τυπικής λογικής (formal Logic), καθώς, πολλοί είτε αγνοούν παντελώς τον γοητευτικό αυτόν γνωστικό κλάδο, είτε τον θεωρούν παράρτημα των μαθηματικών, είτε τον κρίνουν άχρηστo για γόνιμες αναλύσεις. Άλλοι πάλι, απλώς τον βαριούνται…

Η τυπική λογική όμως, πέρα από την ιδιαίτερη χρησιμότητά της σε κάθε επιστήμη που ασχολείται με την γλώσσα και την επιχειρηματολογία, έχει γενικότερα ενδιαφέρον και πλάκα! Έτσι, το παρόν post αφορά την “χιουμοριστική”, διδακτική πλευρά της και φιλοδοξεί να δείξει, με αναφορά σε αυτή την πλευρά, κάτι ακόμη: Ότι, υπό συνθήκες, η τυπική λογική, μπορεί να επιστρατευθεί για αξιέπαινους σκοπούς. Προς επίρρωση αυτού του ισχυρισμού, ιδού το παράδειγμά μου:

Λέγεται ότι αγαπημένο μότο του διάσημου μεγαλοβαρώνου κοκαΐνης Πάμπλο Εσκομπάρ, υπήρξε στην διάρκεια της καριέρας του, η φράση «Plata o plomo!»

Read moreΗ λογική του Πάμπλο (ή πώς να αποφύγετε έναν “παράλογο” θάνατο)

Δοκιμές μισαλλοδοξίας

Με αφορμή [και] αυτήν την μνημειώδη κλωτσοπατινάδα, μερικές σκέψεις:

Σύμφωνα με το άρ. 196 ΠΚ

Ο θρησκευτικός λειτουργός που κατά την ενάσκηση των έργων του ή δημόσια και με την ιδιότητά του προκαλεί ή διεγείρει τους πολίτες σε εχθροπάθεια κατά της πολιτειακής εξουσίας ή άλλων πολιτών, τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών ετών.

Όσοι εκ των αναγνωστών του συνΙστολογίου είστε επιμελείς, τακτικοί και πλένετε καθημερινά τα δόντια σας, γνωρίζετε ασφαλώς την προσήλωσή μου στην αξία της ελευθερίας της έκφρασης, για την οποία έχω κατηγορηθή επί ταλιβανισμώ από άλλους, ας πούμε πιο μαλθακούς περί την προστασία της. Έρχονται στιγμές όμως που κι εγώ κλονίζομαι.

Read moreΔοκιμές μισαλλοδοξίας

Νεο κειμενο, η καλοκαιρινη συναντηση μας και άλλα καθυστερημενα νεα μας

Σε περιπτωση που εισασταν σε καποιον αλλο πλανητη τις τελευταιες μερες, εχουμε ενα νεο πολυ ενδιαφερον κειμενο στην κυρια σελιδα μας:

Νοικοκυραίοι, ραντιέρηδες, καιροσκόποι

Από τη δημώδη εμπειρία πρέπει να ξαναστήσουμε μια λόγια θεωρία για την ελληνική οικονομία, που να εστιάζει στα ουσιώδη, να τα εξηγεί, και να ορίζει επιλογές. Γράφει ο Αρίστος Δοξιάδης.

Ο τρόπος που συζητάμε για την οικονομία άλλαξε άρδην, μέσα σε λίγους μήνες. Πριν ξεσπάσει η δική μας κρίση του χρέους ο δημόσιος διάλογος δεν διέφερε πολύ από τον αντίστοιχο στις δυτικές χώρες. Είχαμε τις κλασικές συζητήσεις υπέρ του δημόσιου ή του ιδιωτικού τομέα, υπέρ της τόνωσης της ζήτησης ή της περικοπής δαπανών, για το φιλελευθερισμό και τη σοσιαλδημοκρατία, κ.ο.κ.

Λίγοι σχολιαστές επέμεναν στις ελληνικές ιδιαιτερότητες. Για παράδειγμα ότι το Δημόσιο δεν είναι Δημόσιο όταν το έχουν αλώσει ιδιωτικά και συντεχνιακά συμφέροντα, και το ιδιωτικό δεν είναι ιδιωτικό όταν ζει από το δημόσιο χρήμα. Αλλά αυτές οι φωνές δεν ήταν παρούσες ούτε στο λόγο των κομμάτων, ούτε των καναλιών, ούτε φυσικά στη χάραξη της κυβερνητικής πολιτικής.
[διαβαστε εδω για περισσοτερα]

Συστηνεται ανεπιφυλακτα και ελπιζουμε να γινει μια ουσιαστικη συζητηση στην βαση του κειμενου αυτου.

Read moreΝεο κειμενο, η καλοκαιρινη συναντηση μας και άλλα καθυστερημενα νεα μας