February 2010 – αναΜορφωση – συνΙστολογιο

Αντιρατσιστική μήνυση

27/02/201026/02/2010 by Αθ. Αναγνωστόπουλος

Συνέλληνες, αρκετά! Το τελευταίο δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού Φόκους ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι! Πολλοί πατριώτες έχουν ήδη διαμαρτυρηθή, αλλά δεν αρκεί! Δεν θα ανεχθούμε να εξυβριζώμεθα, να λοιδορούμαστε και να προσβαλλώμαστε λόγω της εθνικής μας καταγωγής! Απαιτούνται δραστικά μέτρα, απαιτούμε την προστασία της δικαιοσύνης!

Για τον λόγο αυτό συνέταξα και θέτω στην διάθεση των μισαλλόδοξων κάθε χρώματος και κάθε επιδότησης την κάτωθι μήνυση:

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ κ. ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΣ ΠΛΗΜΜΕΛΕΙΟΔΙΚΩΝ

ΜΗΝΥΣΗ

Του Αθανάσιου Αναγνωστόπουλου, κατοίκου Αθηνών.

ΚΑΤΑ

Των κατά νόμον υπεύθυνων του γερμανικού περιοδικού με την επωνυμία Φόκους.

Κύριε Εισαγγελεύ,

Read moreΑντιρατσιστική μήνυση

Συμπλεγματα κατωτεροτητας ως πυξιδα πολιτικης σκεψης και τα κυμβαλα αλαλαζοντα του δημοσιου βιου

26/02/201024/02/2010 by S G

Το Φοκους, αν και μετριοτατο περιοδικο, εχει δικιο: εξω οι απατεωνες απο την Ευρωζωνη

Στο εξωφυλλο του γερμανικου περιοδικου Φοκους (ενα περιοδικο που ποτε δεν εκατσα να διαβασω, σε αντιθεση με τον αξιολογο Σπηγκελ) μπηκε μια καπως αντιαισθητικη χιουμοριστικη εικονα της Αφροδιτης της Μηλου και τιτλος: Απατεωνες στην Οικογενεια του Ευρω.

Ως Ελληνας πολιτης ή περισσοτερο αξιωματουχος, εχεις καποιες επιλογες.

1) Αριστη αντιδραση: Απλα το αγνοεις. Η ελληνικη κυβερνηση και το ελληνικο κρατος δεν ασχολουνται με παιδιαστικες σαχλαμαρες σε φυλλαδες τριτης κατηγοριας, εχουν σημαντικοτερα πραγματα να κανουν.

2) Επαρκης αντιδραση: Υποκυπτεις στις πιεσεις του λαϊκισμου και της εφημερης οργης και κανεις δηλωση: Το περιοδικο Φοκους παντα ηταν ενα περιοδικο οχι ιδιαιτερα υψηλου επιπεδου, τετοια ατυχη και παιδιαστικα δημοσιευματα σιγουρα δεν αντιπροσωπευουν τον γερμανικο λαο με τον οποιο μας συνδεουν σχεσεις φιλιας, μακροχρονη συμμαχια στο ΝΑΤΟ και στενοτατες σχεσεις στην ΕΕ.

3) Αντιδρωντας με το συνδρομο του καραγκιοζη:

Καλλιο να σου βγει το ματι παρα τ’ονομα ή η συνωμοσια κατα της Ελλαδας

24/02/201021/02/2010 by S G

Η δημοσιονομικη μας κριση, αντι για πηγη συνωμοσιοθεωριων θα επρεπε να ειναι αφορμη για σκεψεις σχετικα με την εικονα της Ελλαδας στον κοσμο

Η δημοσιονομικη κριση ποναει τους Ελληνες και η πλημμυρα δημοσιευματων στον διεθνη τυπο (μερικα αντικειμενικα και σοβαρα, άλλα αστηρικτα, εντυπωσιοθηρικα και συχνα με ευρωφοβικη προκαταληψη) ποναει ισως ακομα πιο πολυ. Φανταζομαι αυτος ο πονος ειναι η αιτια για την αρνηση πολλων σχολιαστων να αναγνωρισουν τα σημαντικα μας λαθη και την επιθυμια τους να βρουν συνωμοσιες εναντιον της χωρας και σκοτεινες πλεκτανες*. Πως γινεται λενε η Ελλαδα, που δεν εχει τοσο μεγαλες διαφορες με αλλες χωρες, να χτυπιεται ετσι αλυπητα? Δεν ειναι αυτο ξεκαθαρο δειγμα ανθελληνικης συνωμοσιας?

Ειναι αληθεια οτι οι χρηματοοικονομικες αγορες δεν λειτουργουν πολυ ομαλα αυτες τις μερες, μικρες φημες και οχι ιδιαιτερα σημαντικα γεγονοτα οδηγουν σε δραματικες κινησεις των τιμων. Ειναι αληθεια οτι καποιοι επενδυτες προσπαθουν να εκμεταλλευτουν την ολη αβεβαιοτητα, κανοντας μεγαλα στοιχηματα οτι θα πεσει η τιμη του Χ περιουσιακου στοιχειου, προσπαθωντας να δημιουργησουν αυτοεκπληρουμενες προφητειες και αψηφωντας πληρως το κοστος των κινησεων τους σε επιχειρησεις και ολοκληρες οικονομιες.

Οι επενδυτες ομως δεν εχουν συναισθηματα, ειτε φιλελληνικα ειτε ανθελληνικα. Τοσα χρονια δεν αγοραζαν τα ομολογα μας με πολυ χαμηλα επιτοκια απο φιλελληνισμο, αλλα γιατι περιμεναν κερδος. Τωρα τα αποφευγουν γιατι το κερδος τους φαινεται πολυ αβεβαιο. Για αυτο δεν φταιει ομως κανεις αλλος παρα μονο εμεις.

Ισχυριζομαι οτι, περα απο τα αμεσα λαθη που εχουμε κανει (και αξιζουν χωριστο αρθρο), η Ελλαδα κανει συστηματικα και διαχρονικα ενα ακομα λαθος, δεν προσεχει καθολου την εικονα της.

Το Ιδεοδικείο του Στρασβούργου Ι

18/02/201017/02/2010 by Αθ. Αναγνωστόπουλος

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου εδρεύει στο Στρασβούργο της Αλσατίας. Είναι ένα δικαστήριο πολύ γνωστό για τους αγώνες του υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τις λαμπρές αποφάσεις του, μοναδική καταφυγή για χιλιάδες ανθρώπους σε όλη την Ευρώπη.

Δεν είναι ευρύτερα γνωστό όμως ότι στην ίδια πόλη εδρεύει και ένα ακόμη πανευρωπαϊκό δικαστήριο, που στελεχώνεται από τους ίδιους δικαστές, εφαρμόζει το ίδιο δίκαιο, αλλά είναι πολύ λιγώτερο φημισμένο στην πατρίδα μας.

Είναι το Ιδεοδικείο του Στρασβούργου.

Αποστολή του Ιδεοδικείου είναι να εξασφαλίση ότι οι πολίτες των ευρωπαϊκών χωρών δεν αναπτύσσουν πολιτικές ή κοσμοθεωρητικές ιδέες μη αρεστές στο ίδιο ή εν πάση περιπτώσει ανατρεπτικάς προς το κρατούν νομικοπολιτικόν καθεστώς που κατοχυρώνει άπαξ διά παντός η ΕΣΔΑ. Κυρίως και πρωτίστως απαγορεύεται οι Ευρωπαίοι πολίτες να επιδιώκουν την εφαρμογήν ιδεών εχουσών ως εκδηλον σκοπόν την διά βιαίων μέσων ανατροπήν του κρατούντος κοινωνικού συστήματος κατ’ άρ. 17 ΕΣΔΑ.

Μικρό μεταηθικό αμ Μπάισπηλ του βρεφοτηγανισμού

08/04/201414/02/2010 by Αθ. Αναγνωστόπουλος

Σήμερα θα τηγανίσουμε ένα βρέφος. Τίποτε δεν μας εμποδίζει εξ ηθικής επόψεως, γιατί όλα είναι σχετικά και εγώ που σας γράφω δεν βρίσκω τίποτε το ανήθικο στο να τηγανίσω το μωρό. Όχι μόνο αυτό, αλλά και όσοι ισχυρίζονται ότι τάχα θα ήταν λάθος να το κάνω αυτό πλανώνται πλάνην μεγάλην: δεν υπάρχει λάθος και σωστό σε αυτά τα πράγματα, δεν υπάρχει λάθος και σωστό γενικώς. Όλα είναι σχετικά, το ‘παμε; [εκτός ίσως από το ότι η πρόταση “όλα είναι σχετικά” δεν είναι η ίδια σχετική, χμ]

100_2217 — Τρία-τέσσερα κιλά μωρό Καλαβρύτων, άλφα ποιότητος.

Η πρόταση “ο βρεφοτηγανισμός είναι ηθικώς απορριπτέος” δεν επιδέχεται αληθοτιμή. Δεν μπορεί να είναι αληθής ή ψευδής περισσότερο παρά η πρόταση “το πλιγούρι είναι πεντανόστιμο” ή “γεια σου ρε Καλλίρη παλλήκαρε!” ή “Πλύνε τα δόντια σου, είπα!”.

Περί βουλευτικής ασυλίας

06/07/201111/02/2010 by Αθ. Αναγνωστόπουλος

Σήμερα το ΕΔΔΑ καταδίκασε την Ελλάδα για την κακή εφαρμογή από την Βουλή των Ελλήνων του θεσμού της βουλευτικής ασυλίας (άρ. 63 παρ. 1 εδ. α΄ Συντ.: “Όσο διαρκεί η βουλευτική περίοδος, ο βουλευτής δεν διώκεται ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με άλλο τρόπο περιορίζεται χωρίς άδεια του Σώματος”). Πρόκειται για την δεύτερη καταδίκη της Ελλάδας για το θέμα αυτό τα τελευταία τρία χρόνια, θέμα που έχει προξενήσει και πρόσφατα πολλές αντιδράσεις.

Ο αιτών Συγγελίδης ήταν σύζυγος της βουλεύτριας με το απαστράπτον χαμόγελο Μιλένας Αποστολάκη και χωρίσανε. Και ετσακωνόσαντο. Σπουδαία τα λάχανα, ύλη μεσημεριανάδικων. Ο αιτών υποστήριξε όμως ότι η Αποστολάκη παραβίασε την απόφαση που ώριζε τον τρόπο άσκησης της επιμέλειας του τέκνου, πράγμα που συνιστά και ποινικό αδίκημα κατ’ άρ. 232Α ΠΚ (παραβίαση δικαστικών αποφάσεων). Την μήνυσε, η μήνυση διαβιβάστηκε στην Βουλή και…. Και τέρμα, με ψήφους 107-68. Η Βουλή των Ελλήνων παγίως και συντεχνιακώς απορρίπτει, πλην σπανιωτάτων περιπτώσεων, τις αιτήσεις άρσεις της ασυλίας.

Read moreΠερί βουλευτικής ασυλίας

Υπέρ του δικαιώματος της εξόδου (και κατά της πατρίδας).

07/02/201006/02/2010 by Κώστας

Σε ένα πολυδιαβασμένο άρθρο με τίτλο “Secession and the Limits of Taxation: Towards a Theory of Internal Exit” που δημοσιεύτηκε το 1987, ο Νομπελίστας οικονομολόγος James Buchanan και ο Roger Faith εξετάζουν τα όρια που θέτει η απειλή απόσχισης σε εκείνους που αντλούν οφέλη από το κράτος εις βάρος των υπολοίπων πολιτών. Πρώτα επισημαίνουν ότι ύστερα από την απόσχιση οι δαπάνες για την παροχή δημοσίων αγαθών όπως η άμυνα θα βαρύνει λιγότερους πολίτες οδηγώντας σε υψηλότερους φορολογικούς συντελεστές για τους αποσχισθέντες. Το μέγεθος του κόστους της απόσχισης, κατά τους συγγραφείς, θέτει ένα όριο στο μέγεθος της εκμετάλλευσης από εκείνους που ελέγχουν την εξουσία. Όταν το κόστος της εκμετάλευσης ξεπεράσει το κόστος της απόσχισης τότε οι πολίτες που την υφίστανται θα αποσχιστούν (εσωτερική έξοδος) και τα οφέλη θα εξαφανιστούν για εκείνους που εκμεταλεύονται το κράτος .

Τριάντα χρόνια νωρίτερα, ο Charles Tiebout, σε ένα άρθρο με τίτλο “A pure theory of local expenditures”, επεξεργάστηκε το ζήτημα της ψήφου με τα πόδια (εξωτερικής εξόδου). Ο Tiebout ισχυρίστηκε ότι αν υπάρχει ελευθερία μετακίνησης τότε τα άτομα θα επιλέξουν να μετακινηθούν σε εκείνή την κοινότητα που πολιτικά είναι πιο κοντά στις προσωπικές τους προτιμήσεις. Η ελευθερία επιλογής θα οδηγήσει λοιπόν σε σχετικά ομοιογενείς κοινότητες, σε κοινότητες που θα απαρτίζονται από άτομα με παρόμοιες προτιμήσεις. Η ψήφος με τα πόδια είναι βελτιωτική καθώς δίνει στα άτομα τη δυνατότητα να επιλέξουν πώς θα ζήσουν χωρίς η ψήφος τους να είναι δεσμευτική για αυτούς που έχουν διαφορετικές προτιμήσεις.