Βλαπτικες συντεχνιες δεν υπαρχουν μονο απο την μερια των εργαζομενων αλλα και απο την μερια των εργοδοτων. Πρεπει να το κατανοησουν ολες οι κοινωνικες ομαδες, η ευημερια μας δεν μπορει να στηριζεται στην μαφιοζικη εκμεταλλευση ανθρωπων.
Κατι που μου κανει παντα εντυπωση στις ΗΠΑ ειναι το τρομερα χαμηλο κοστος του φαγητου στα φαστφουνταδικα. Τα Wendy’s ας πουμε (που πολυ συμπαθουσα στην Ελλαδα) προσφερουν ενα μενου 1000 θερμιδων με 4,5 δολλαρια! Αυτη η τιμη ειναι κυριολεκτικα η μιση απο την τιμη σε μια χωρα σαν την Γερμανια και αντιπροσωπευει ακομα μικροτερο ποσοστο του μεσου αμερικανικου μισθου απ’οτι ενος ευρωπαικου. Γενικα αυτες οι χαμηλες τιμες πρεπει να χαροποιουν ιδιαιτερα τους κοινωνικα ευαισθητους, γιατι επιτρεπουν ακομα και στις φτωχοτερες ομαδες να μπορουν να εχουν επαρκη διατροφη*, κατι που μην ξεχναμε οτι δεν ισχυε παντα ουτε καν ισχυει σημερα παντου.
Αναρωτιομουν ομως πως τα καταφερνουν τα φαστφουνταδικα να εχουν τοσο χαμηλες τιμες. Διαβασα λοιπον προσφατα μια απιστευτη ιστορια στον Εκονομιστ που νομιζει δινει ενα μερος της εξηγησης.
80% της χειμερινης παραγωγης ντοματας στις ΗΠΑ ερχεται απο την Φλωριδα. Οι εργαζομενοι στην βιομηχανια ντοματας -επι το πλειστον λατινοαμερικανοι μεταναστες- προσφατα ζητησαν αυξηση περιπου δυο σεντ ανα κιλο ντοματας που μαζευουν. Λεει ο Εκονομιστ:
The extra cent a pound is the first pay increase workers have received in 30 years. Even with it, a picker would have to fill 15 32-pound buckets an hour to earn Florida’s minimum wage of $6.79—a tall order in the broiling sun.
Ας το επαναλαβω, 30 χρονια χωρις αυξηση, οταν στην ιδια περιοδο το αμερικανικο ΑΕΠ περιπου διπλασιαστηκε! Με τον σημερινο μισθο πρεπει κανεις να γεμιζει εναν κουβα 15 κιλων ανα 4 λεπτα, για να βγαζει 4-5 ευρω! Και αν αναρωτιεστε πως συνεβη αυτο, ιδου η απαντηση:
the powerful Florida Tomato Growers Exchange, which represents 90% of the state’s producers held out. It threatened to fine anyone who paid the extra cent a whopping $100,000.
Με λιγα λογια το συνδικατο των εργοδοτων εχει φτιαξει ενα πολυ δυνατο μονοψωνιο, πληρωνει πολυ λιγο και απειλει και με προστιμα οποιον τολμα να σπαει τις συμφωνιες και να πληρωνει λιγο παραπανω.
Read moreΟι ντοματοκουβαλητες της Φλωριδας και το κοστος ενος μπεργκερ
Μετά την μεγάλη επιτυχία των “Διανοούμενων του Διαδικτύου”, η πολυαναμενόμενη -από εμένα και μόνο- συνέχεια έφτασε. Στις λίγες γραμμές που ακολουθούν θα λατρέψω με ταπεινότητα και σεβασμό τους πλέον εκλεκτούς της ανώτερης αυτής τάξης που εκθείασα σ’ εκείνο το κειμενάκι. Θα το κάνω με την ίδια χαλαρή διάθεση και γι’ αυτό καλώ όσους τα παίρνουν λίγο προσωπικά κάτι τέτοια να σταματήσουν εδώ. Ας μην παρεξηγηθώ, όμως, πριν καλά-καλά αρχίσω: μου αρέσει όσο τίποτα να συζητούμε για θέματα κανονιστικά ή “θεωρητικά” – το δίκαιο, το ορθό, τις πολιτικές μας αρχές, τους ηθικούς μας κανόνες κοκ. Κι εγώ ερασιτέχνης είμαι και το χαίρομαι όσο μπορώ. Αλλά οι φιλόσοφοι του διαδικτύου (στο εξής ΦΔ) δεν είναι εδώ για να συζητήσουν αλλά για να μας κάνουν ανθρώπους. Πώς; Ως ακολούθως…
