Περιηγητικά

“Και δεν φοβηθήκατε; Και πήρατε και τα παιδιά μαζί;” Φυσικά και δεν φοβηθήκαμε, είμαστε πολύ σκληροί άντρες εμείς οι Καλαβρυτινοί. Μα τι βλακείες χαίρουν άκρας υγείας μέσα στον εγκέφαλο του μέσου Έλληνος για την Αλβανία.

Ας παραθέσω μερικούς σταθμούς αυτού του ταξιδιού, μερικά στιγμιότυπα:

1.

Μια από τις σπουδαιότερες πράξεις της εξωτερικής πολιτικής είναι η κατάργηση των συνοριακών διαβάσεων. Ζω για την ημέρα που θα περνάμε από το Μαυρομάτι στην Κονίσπολη χωρίς ούτε καν τον υποτυπώδη έλεγχο που υπάρχει τώρα.

Στο Μαυρομάτι, πάνω στα σύνορα, μας υποδέχεται στο φυλάκιο η αλβανική σημαία. Όχι μόνη της όμως: δίπλα της κυματίζει και η ευρωπαϊκή. Η Αλβανία επαίρει μια σημαία που δεν της ανήκει ακόμη. Αυτό λέγεται ήπια ισχύς.

2.

ΑΠΛΗΤΗ-163: Το αλβανικό νόμισμα, το λεκ, πήρε το όνομά του από τον Μ. Αλέξανδρο. Ο οποίος, ξέρετε τώρα, ήταν γυιος της μάγισσας της Ολυμπιάδας, που ήταν κόρη του βασιλιά της Ηπείρου, του Νεοπτόλεμου. Το πιάσατε το υπονοούμενο.

Read moreΜικρό πλην εικονογραφημένο οδοιπορικό στο αλβανικό Ιόνιο

Some thoughts on Californian religion, politics and, yes, some amateur theology too.

a. Ever heard of this one?

So, some ECHR judge walks into a classroom and meets the teacher. She has a PhD in Science. But she wears a headscarf. Sad, but true.

This is no joke though. If she were a teacher in some european countries, say Switzerland, she would have been ordered prohibited to do so. The authorities would have insisted on the secular character of the state. On the strict separation between public space and private convictions. On the need to preserve religious harmony. On the possibly proselytising effect of her wearing the headscarf. On the freedom of conscience and religion of very young children.

What a bunch of No. 2. I say, wear and let wear!

Read moreBeing religious, California-style

Εντάξει, όχι σε όλο τον Γράμμο, όπως κάνει αυτός εδώ, αλλά στο κομμάτι του που είναι πιο κοντά στα σύνορα.

Τα χωριά του Γράμμου είναι το Πιλκάτι, η Σλήμνιτσα, το Γιαννοβένι, το Όμοτσκο, πιο κάτω η Γράμμοστα. Είναι δύσκολο να τα βρη κανείς σε χάρτες με αυτά τα ονόματα, μια και η πολιτική μετονομασιών του έμφοβου ελληνικού κράτους του 20ού αιώνα είναι εμφανής. Ας είναι.

Ο δρόμος από Καστοριά συνεχίζει προς Νεστόριο/Νεστράμι, ωραία κωμόπολη πάνω στον Αλιάκμονα, πρωτεύουσα του νέου καλλικρατικού δήμου, που τα τελευταία χρόνια ζη την δόξα του ρίβερ πάρτι. Από εκεί, αρχίζουμε και ανεβαίνουμε στον Γράμμο, τον ελατόεντα και ησυχαστή.

Read moreΜικρό πλην εικονογραφημένο οδοιπορικό στον Γράμμο

Όλοι επιστρέφουν από τις διακοπές τους και τρέχουν να γράψουν στο ιστολόγιό τους πώς τα περάσανε, πού πήγανε και τι φορέθηκε στις παραλίες. Ως τώρα είχα αντιστή γενναία στην συνήθεια αυτή, αλλά πλέον υποκύπτω.

Θα σας μιλήσω λοιπόν για δύο μικρές οδοιπορικές εκδρομές που έκανα στην νότια Κρήτη [καθότι τυγχάνω νεολαίος πολύ σκληρός για να πεθάνη, τα κουρέλια τραγουδάνε και μετά τα 30 κ.λπ. κ.λπ.], και μάλιστα στα νότια του νομού Χανίων, και μαλιστότερα επί του τιμημένου έψιλον τέσσερα.

Read moreΜικρό πλην εικονογραφημένο πεζοπορικό στον Σέλινο

Τι γυρεύει ένας άθεος στον Άθω; Τι γυρεύει ένας ιστολόγος εκεί όπου αποφεύγουν και το ηλεκτρικό ακόμα; Τι γυρεύει ένας πατέρας εκεί όπου δεν έχει γεννηθή παιδί εδώ και πάνω από χίλια χρόνια;

Δεν ξέρω. Σκόρπια σημεία:

Read moreΈνας άθεος στον Άθω