Πράσινη συρρίκνωση

Το ΥΠΕΚΑ αποφάσισε να περάσει ο ΔΕΣΜΗΕ κατά 100% στον έλεγχο της ΔΕΗ – μέχρι τώρα ήταν κατά 51% ελεγχόμενος από το Δημόσιο, 49% ΔΕΗ. Ο ΔΕΣΜΗΕ είναι ο Διαχειριστής του Συστήματος Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας. Κάθε μονάδα παραγωγής ενέργειας πρέπει να συνδεθεί με το σύστημα μεταφοράς, που είναι αναγκαστικά ένα και μοναδικό (φυσικό μονοπώλιο). Από το ενιαίο σύστημα μεταφοράς τροφοδοτούνται τα τοπικά συστήματα διανομής, και ο τελικός καταναλωτής. Είναι προφανές οτι όποιος ελέγχει το φυσικό μονοπώλιο, το σύστημα μεταφοράς, ελέγχει και την τύχη όλων των παικτών στην ηλεκτρική ενέργεια.

Για το λόγο αυτό, κάθε χώρα που θέλει να έχει πάνω από έναν παραγωγό ενέργειας θεσμοθετεί πολύ προσεκτικά το δικό της ΔΕΣΜΗΕ. Η γενική φιλοσοφία είναι οτι πρέπει να λειτουργεί είτε τελείως ανεξάρτητα από κάθε παραγωγό, είτε, αν έχει οικονομικούς δεσμούς με έναν παραγωγό (την πρώην μονοπωλιακή ΔΕΗ της χώρας), να  λειτουργεί τελείως αμερόληπτα (arms length) προς όλους τους παραγωγούς.

Read moreΠράσινη συρρίκνωση

AskMarkets. Τα παιδιά του «δικού μας» γκαράζ.

Δεκάδες ρηξικέλευθες επιχειρήσεις στον τομέα της Information Technology γεννήθηκαν από νεαρά άτομα σε εξαιρετικά «ταπεινές» συνθήκες. Πολλές δεν τις ακούσαμε ποτέ καθότι εξαγοράστηκαν ή απέτυχαν νωρίς, άλλες τις γνωρίζουμε ως σημεία αναφοράς του επιχειρηματικού οίστρου της νέας- πλέον όχι τόσο- και προσοδοφόρας αγοράς που ακούει στο όνομα ηλεκτρονικοί υπολογιστές και παρελκόμενα (λογισμικό, περιφερειακά, κλπ).

Αρχέτυπο της επιτυχίας που ξεκίνησε σ’ένα απλό γκαράζ: η Hewlett-Packard. O καλιφορνέζικος κολοσσός της IT δεν ήταν πάντα η blue chip επιχείρηση που βλέπουμε σήμερα. Ξεκίνησε σ’ένα γκαράζ από δύο απόφοιτους του Stanford, τον William Hewllett και τον David Packard. Άλλες ακολούθησαν, πολλές φορές με τα ίδια ισχνά μέσα δημιουργώντας έναν πυρήνα εταιρειών που δραστηριοποιείται στα ηλεκτρονικά, γνωστό σήμερα ως Silicon Valley.

Τα τελευταία χρόνια η IT industry συνεχίζει την εξέλιξή της προσφέροντας κυρίως αποκεντρωμένες υπηρεσίες λογισμικού. Πλέον δεν είναι τόσες πολλές οι επαναστατικές ιδέες που περιμένουμε απ’το hardware όσο απ’το software και τις εφαρμογές του. Σύγχρονα παραδείγματα είναι η Google (που ιδρύθηκε μόλις 10 χρόνια πριν) και το Facebook (ξεκινώντας πριν 4). Εταιρείες που βασίστηκαν στις προφητικές ιδέες λίγων ατόμων με ελάχιστα μέσα με σκοπό να προσφέρουν μια νέα επαναστατική υπηρεσία εκμεταλλευόμενοι την παγκόσμια διάδοση ιδεών που προσφέρει το συνεχώς εξελισσόμενο Διαδίκτυο.

Εκατοντάδες τέτοιες ιδέες έχουν ξεκινήσει τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια που το Internet έχει μπει σιγά σιγά στις ζωές όλων. Οι περισσότερες δεν πέρασαν το πρώτο στάδιο [της αποδοχής απ’το κοινό] είτε γιατί δεν ήταν αρκετά καλές είτε γιατί ίσως ερχόντουσαν πριν απ’τον καιρό τους. Λίγες όμως κατάφεραν να βρουν χρηματοδότηση και να διαδοθούν, δημιουργώντας τα αγαπημένα μας sites όπως σήμερα τα γνωρίζουμε και προσφέροντας δυναμικές υπηρεσίες σε άλλους τομείς. Ποιός σήμερα δεν χρησιμοποιεί έστω μία υπηρεσία του Google; Πόσοι δεν κοινωνικοποιούνται στο Facebook ή στο MySpace;

Πού βρισκόμαστε όμως εμείς ως Έλληνες στο παραπάνω παιχνίδι; Ο λαός μας παραδοσιακά ξιπάζεται πως βγάζουμε/εξάγουμε μυαλά αλλά δεν έχουμε τα κονδύλια να εφαρμόσουμε τις καλύτερες ιδέες μας. Πόσοι είναι οι Έλληνες που κατάφεραν να ξεχωρίσουν (σ’ένα γκαράζ ή ένα διαμέρισμα) οπλισμένοι απλά με μια καλή ιδέα κι έναν υπολογιστή;

Read moreAskMarkets. Τα παιδιά του «δικού μας» γκαράζ.