Ανήκω στην μάλλον μικρή μειοψηφία των ιστολόγων που επιμένουν να δημοσιεύουν τις απόψεις τους συνοδευμένες από το όνομά τους. Στο παρόν επιχειρηματολογώ υπέρ του ότι όσοι τουλάχιστον ιστολογούμε σχετικά με πολιτικά θέματα, εν τη ευρεία του όρου εννοία, ή τέλος πάντων επιδιώκουμε να συμμετέχουμε σε σοβαρές συζητήσεις, καλό θα ήταν να εγκαταλείψουμε τους “ξανθούς ιππότες” και να αποκαλυφθούμε στον συζητητή μας. Με δεδομένο ότι κάποιοι από τους κατά καιρούς συνομιλητές μου δεν περνούσαν την δοκιμασία του Τουρίγγου, είμαι βέβαιος ότι θα υπάρξουν εκπλήξεις!
Διευκρινίζω ότι δεν αναφέρομαι στις περιπτώσεις ημιεπωνυμίας ή ημιψευδωνυμίας. Στις περιπτώσεις εκείνες δηλαδή όπου ο ιστολόγος κυκλοφορεί μεν με ψευδές όνομα, είναι όμως ευχερής η διαπίστωση του ονόματός του, είτε επειδή το ψευδώνυμο προέρχεται από το όνομά του είτε επειδή δηλώνει όποτε χρειαστή ποιος είναι είτε επειδή διαθέτει επώνυμη διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου για όποιον ενδιαφέρεται είτε για παρόμοιους λόγους.
Επίσης δεν αναφέρομαι στις περιπτώσεις που δεν έχουν πολιτικό ή προσωπικό ας πούμε χαρακτήρα. Αν κάποιος γράφει συνταγολόγιο, φωτολόγιο, ημερολόγιο ή κάτι παρόμοιο, δεν μπορώ να φανταστώ πώς η ψευδωνυμία θα μπορούσε να δημιουργήση προβλήματα.
Προβλήματα μπορούν να δημιουργηθούν όμως σε κάποιες άλλες περιπτώσεις. Κατ’ αρχάς, η ψευδωνυμία προκαλεί κάποια προκαταρκτικά κωλύματα ή μάλλον δυσχέρειες στην επικοινωνία. Δεν ξέρεις πώς να απευθυνθής στον ψευδώνυμο: κύριε ή κυρία; με το συ ή με το σεις; έλα ρε μεγάλε ή σας παρακαλώ μανδάμ; Τέτοια εμπόδια μοιάζουν ασήμαντα, στην πράξη όμως δίνουν αφορμή σε παρεξηγήσεις, “γνωριζόμαστε και από παλιά νεαρέ;” και παρόμοια αρνητικά μηνύματα. Επιπλέον, όχι μόνο η ψευδωνυμία καθ’ αυτήν, αλλά και γενικώτερα η απουσία κάποιων λίγων βιογραφικών στρεβλώνει το επίπεδο της επικοινωνίας. Αλλιώς θα μιλήσω για ένα νομικό ζήτημα σε έναν νομικό και αλλιώς σε έναν φυσικό, άλλα πράγματα θα θεωρήσω δεδομένα και άλλα σημεία των απόψεών μου ως δυσνόητα. Η ίδια η επιλογή των λέξεών μου μπορεί να προκαθορίζεται από τον αναγνώστη μου. Τέλος, γνωρίζοντας τον συνομιλητή μου αποδίδω δίκαια κίνητρα και επιδιώξεις: είναι διαφορετική η αξιοπιστία του υποστηρικτή της πυρηνικής ενέργειας όταν είναι δικηγόρος της Westinghouse και διαφορετική όταν είναι της Greenpeace. Αλλά και αντίστροφα, όταν ξέρω με ποιον μιλάω, αποτρέπομαι από το να του αποδίδω επιδιώξεις ή σκοπούς που δεν του ταιριάζουν: κατά του Ν. 927/79 μπορεί να τάσσεται είτε ένας αντισημίτης εθνικιστής είτε ένας παθιασμένος φιλελεύθερος. Αν δεν ξέρω περί τίνος πρόκειται, υπάρχει κίνδυνος να αστοχήσω στην βρισιά που θα του εκτοξεύσω.
Read moreΠερί ιστολογικής ψευδωνυμίας