Ταξιδεύοντας στην Ελλάδα

Είναι τα μικρά πράγματα που με πληγώνουν κάθε φορά που πηγαίνω ή βρίσκομαι στην Ελλάδα… :(

Ενώ η νοσταλγία είναι μεγάλη, πιάνω τον εαυτό μου πολλές φορές να ζυγιάζει τον πόθο μου να δω συγγενείς και παλιόφιλους με τα νεύρα που θα έχω όταν βρεθώ στην καθημερινότητα της ασύστολης και κατά συρροήν καταπάτησης των νόμων.

Αλλά δεν θα κουράσω με πράγματα που ήδη ξέρετε, αλλά με τη διαδρομή. Τρεις mini ιστορίες ελληνοφρένειας που σου δηλητηριάζουν την χριστουγεννιάτικη διάθεση, όχι τόσο γιατί είναι σημαντικές από μόνες τους, αλλά γιατί ξέρεις πως αθροιστικά στο τέλος (μαζί με της διαμονής!) θα σε λυγίσουν…

1) Πήρα που λέτε χθες την πτήση από πρωτεύουσα ευρωπαϊκής χώρας για την Αθήνα. Με Ολυμπιακές Αερογραμμές. Στο αεροδρόμιο έβλεπα στη σειρά τα γκισέ των αεροπορικών εταιρειών. Όλα ήταν στολισμένα και όμορφα με τις υπαλλήλους επιμελώς ντυμένες, όμορφες, περιποιημένες. Μου έκαναν εντύπωση οι κοπέλες της Thai και των Emirates που φορούσαν μέχρι και καπελάκια. Ο κόσμος περίμενε υπομονετικά στην ουρά τη σειρά του πίσω από τις κίτρινες γραμμές.

Το γκισέ της Ολυμπιακής βέβαια άλλη ιστορία.

Read moreΤαξιδεύοντας στην Ελλάδα

Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου: Προσωρινή Παύση Ισχύος του Πανεπιστημιακού Ασύλου

Ο Αναπληρωτής Καθηγητής του Φυσικού στο ΑΠΘ Ορέστης Καλογήρου βρίσκεται με εκπαιδευτική άδεια (sabbatical) στη Βοστόνη. Δέχθηκε πριν λίγη ώρα αυτό το e-mail από συνάδελφο:

“Γειά σου Ορέστη.
Όπως ασφαλώς γνωρίζεις γίναν κάποια επεισόδια στη Θεσσαλονίκη…
Ελπίζω νάχεις κάνει backup στα αρχεία του υπολογιστή σου, γιατί σπάσαν τις πόρτες των γραφείων, ανακατέψαν τα πράγματα και κλέψαν κάποιους υπολογιστές ανάμεσα στους οποίους και τον δικό σου.
Τα πράγματα στο γραφείο σου είναι ανακατεμένα και διάφορα ντοσιέ και χαρτιά πεταμένα στο πάτωμα.
Η πόρτα του γραφείου σου είναι σπασμένη όπως και όλες οι πόρτες στην πτέρυγα μας.
Στο εργαστήριο μαγνητικών υλικών και στο εργαστήριο ηλεκτρικών μετρήσεων δεν μπήκαν.
Από το γραφείο μας (των υποψηφίων διδακτόρων) κλέψαν μόνο τον υπολογιστή της Μαρίας.”

Τι κάνει η Κυβέρνηση; Τι κάνει η Βουλή; Τι κάνει ο πολιτικός κόσμος και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σ’αυτές τις περιπτώσεις; Το Σύνταγμα στο Άρθρο 44 §1 προβλέπει το εξής:

1. Σε έκτακτες περιπτώσεις εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί, ύστερα από πρόταση του Yπουργικού Συμβουλίου, να εκδίδει πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Oι πράξεις αυτές υποβάλλονται στη Bουλή για κύρωση σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 72 παράγραφος 1, μέσα σε σαράντα ημέρες από την έκδοσή τους ή μέσα σε σαράντα ημέρες από τη σύγκληση της Bουλής σε σύνοδο. Aν δεν υποβληθούν στη Bουλή μέσα στις προαναφερόμενες προθεσμίες ή αν δεν εγκριθούν από αυτή μέσα σε τρεις μήνες από την υποβολή τους, παύουν να ισχύουν στο εξής.

Read moreΠράξη Νομοθετικού Περιεχομένου: Προσωρινή Παύση Ισχύος του Πανεπιστημιακού Ασύλου

AskMarkets. Τα παιδιά του «δικού μας» γκαράζ.

Δεκάδες ρηξικέλευθες επιχειρήσεις στον τομέα της Information Technology γεννήθηκαν από νεαρά άτομα σε εξαιρετικά «ταπεινές» συνθήκες. Πολλές δεν τις ακούσαμε ποτέ καθότι εξαγοράστηκαν ή απέτυχαν νωρίς, άλλες τις γνωρίζουμε ως σημεία αναφοράς του επιχειρηματικού οίστρου της νέας- πλέον όχι τόσο- και προσοδοφόρας αγοράς που ακούει στο όνομα ηλεκτρονικοί υπολογιστές και παρελκόμενα (λογισμικό, περιφερειακά, κλπ).

Αρχέτυπο της επιτυχίας που ξεκίνησε σ’ένα απλό γκαράζ: η Hewlett-Packard. O καλιφορνέζικος κολοσσός της IT δεν ήταν πάντα η blue chip επιχείρηση που βλέπουμε σήμερα. Ξεκίνησε σ’ένα γκαράζ από δύο απόφοιτους του Stanford, τον William Hewllett και τον David Packard. Άλλες ακολούθησαν, πολλές φορές με τα ίδια ισχνά μέσα δημιουργώντας έναν πυρήνα εταιρειών που δραστηριοποιείται στα ηλεκτρονικά, γνωστό σήμερα ως Silicon Valley.

Τα τελευταία χρόνια η IT industry συνεχίζει την εξέλιξή της προσφέροντας κυρίως αποκεντρωμένες υπηρεσίες λογισμικού. Πλέον δεν είναι τόσες πολλές οι επαναστατικές ιδέες που περιμένουμε απ’το hardware όσο απ’το software και τις εφαρμογές του. Σύγχρονα παραδείγματα είναι η Google (που ιδρύθηκε μόλις 10 χρόνια πριν) και το Facebook (ξεκινώντας πριν 4). Εταιρείες που βασίστηκαν στις προφητικές ιδέες λίγων ατόμων με ελάχιστα μέσα με σκοπό να προσφέρουν μια νέα επαναστατική υπηρεσία εκμεταλλευόμενοι την παγκόσμια διάδοση ιδεών που προσφέρει το συνεχώς εξελισσόμενο Διαδίκτυο.

Εκατοντάδες τέτοιες ιδέες έχουν ξεκινήσει τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια που το Internet έχει μπει σιγά σιγά στις ζωές όλων. Οι περισσότερες δεν πέρασαν το πρώτο στάδιο [της αποδοχής απ’το κοινό] είτε γιατί δεν ήταν αρκετά καλές είτε γιατί ίσως ερχόντουσαν πριν απ’τον καιρό τους. Λίγες όμως κατάφεραν να βρουν χρηματοδότηση και να διαδοθούν, δημιουργώντας τα αγαπημένα μας sites όπως σήμερα τα γνωρίζουμε και προσφέροντας δυναμικές υπηρεσίες σε άλλους τομείς. Ποιός σήμερα δεν χρησιμοποιεί έστω μία υπηρεσία του Google; Πόσοι δεν κοινωνικοποιούνται στο Facebook ή στο MySpace;

Πού βρισκόμαστε όμως εμείς ως Έλληνες στο παραπάνω παιχνίδι; Ο λαός μας παραδοσιακά ξιπάζεται πως βγάζουμε/εξάγουμε μυαλά αλλά δεν έχουμε τα κονδύλια να εφαρμόσουμε τις καλύτερες ιδέες μας. Πόσοι είναι οι Έλληνες που κατάφεραν να ξεχωρίσουν (σ’ένα γκαράζ ή ένα διαμέρισμα) οπλισμένοι απλά με μια καλή ιδέα κι έναν υπολογιστή;

Read moreAskMarkets. Τα παιδιά του «δικού μας» γκαράζ.

Athens allowance?!

Στο Λονδίνο υπάρχει εδώ και χρόνια μια επιδότηση για τους [δημόσιους] υπαλλήλους που ζουν κι εργάζονται στη βρετανική πρωτεύουσα. Το πριμ αυτό ακούει στο όνομα “London allowance” και το οποίο ουσιαστικά εξισώνει την αγοραστική δύναμη των [δημοσίων] υπαλλήλων που ζουν στην πόλη, μ’αυτήν των υπολοίπων Βρετανών. Ο θεσμός υπάρχει εδώ και χρόνια και λειτουργεί αρκετά … Read more Athens allowance?!

Πάλι καλά που δεν ήταν Ισπανία-Τουρκία…

Ο Roberto Rosetti, ίσως ο καλύτερος Ιταλός διαιτητής τώρα που ο Pierluigi Collina βγήκε στη σύνταξη λόγω ηλικίας (πέρασε τα 45), έχει ένα φυλακτό- δώρο της μαμάς του όπως έχει δηλώσει ο ίδιος στο παρελθόν- που θα μπορούσε να του βγει σε κακό αν η μοίρα ήθελε την Τουρκία* στον τελικό.

Έχει στη σφυρίχτρα** του έναν μικρό αργυρό σταυρουδάκο να κρέμεται, ταλισμάνι να τον βοηθάει να παίρνει σοφές αποφάσεις στα παιχνίδια, μιας που το έργο της διαιτησίας σε κρίσιμους αγώνες κάθε άλλο παρά εύκολο είναι. Για δες όμως που ο σταυρός είναι ένα θρησκευτικό σύμβολο με συγκεκριμένη αξία και θα μπορούσε να δημιουργήσει αβάσιμες κατηγορίες έτσι και μια… αλλόθρησκη ομάδα έφτανε να διεκδικήσει τον τελικό. Αν κέρδιζε δε η ιβηρική ομάδα μπορεί και ο «άπιστος Roberto» να έβρισκε μπελάδες ότι έδωσε τον αγώνα στην καθολικότατη (εδώ γελάμε, πλέον!) Ισπανία.

Το θέμα πραγματικά μου προκαλεί την περιέργεια διότι είναι στο ίδιο επίπεδο με αυτό που στο παρελθόν είχε αναφέρει ο Θανάσης με τους σταυρούς στα δικαστήρια ή τις μαντίλες στα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Δικαιούμαστε να φοράμε τα θρησκευτικά μας σύμβολα εκεί που μπορεί να παρεξηγηθούν ή όχι; Μπορεί να θεωρηθεί η μπάλα θρησκευτικά-ευαίσθητο παιχνίδι;

Read moreΠάλι καλά που δεν ήταν Ισπανία-Τουρκία…

Φινίτα λα μούζικα, πασάτι ι Κομουνίστι!

Φάουστο Μπερτινότι Οι ιταλικές εκλογές ολοκλήρωθηκαν τη Δευτέρα και η καταμέτρηση των ψήφων έβγαλε αδιαφιλονίκητο νικητή για 3η φορά τον Σίλβιο «Βασιλιά Ήλιο» Μπερλουσκόνι. Η νίκη του ήταν αρκετά ηχηρή, με μια ασφαλή διαφορά αντιπροσώπων και γερουσιαστών τόσο στην Κάτω- που ήταν αναμενόμενο με τον υπάρχοντα εκλογικό νόμο– όσο και στην Άνω Βουλή.

Κι επιτέλους η ιταλική πολιτική σκηνή θα έχει στη Βουλή λίγα κόμματα- για τα μακαρονικά δεδομένα- πράγμα που δίνει μια ρεαλιστική δυνατότητα να περάσουν μη δημοφιλείς νόμοι και ρυθμίσεις για τις επιτακτικές αλλαγές εκσυγχρονισμού που απαιτεί η ιταλική οικονομία και κοινωνία. Μοναδικό πρόβλημα του Σίλβιο είναι το μεγάλο ποσοστό που έπιασε η Λίγκα του Βορρά, κόμμα τοπικιστικό, ξενόφοβο και αντι-ευρωπαϊκό, που δυνητικά μπορεί να χαλάσει το «ιδιαίτερο» πάρτυ του Σίλβιο.

Και λέω ιδιαίτερο γιατί η μεγάλη είδηση δεν ήταν τόσο η νίκη του σ’αυτές τις εκλογές. Αυτή ήταν αναμενόμενη, αν και κανείς δεν την φανταζόταν τόσο διθυραμβική. Η μεγάλη είδηση ήταν πως για πρώτη φορά στην ιστορία του σύγχρονου ιταλικού κράτους- και για μεγάλη χαρά του κομμουνιστικά αλλεργικού Σίλβιο- μένουν εκτός Κοινοβουλίου τα παραδοσιακά αριστερά κόμματα των σοσιαλιστών και κομμουνιστών.

Το παραπάνω δεν είναι διόλου ψιλικατζίδικη είδηση… Μιλάμε για την G7 χώρα που οι αριστερές παρατάξεις έπιαναν τα μεγαλύτερα ποσοστά!

Read moreΦινίτα λα μούζικα, πασάτι ι Κομουνίστι!

Σκοποκρατία (Adhocracy)

Μου φάνηκε ιδιαίτερα δύσκολο να βρω μια μη περιφραστική μετάφραση της λατινικής ρήσης ad hoc στα νέα ελληνικά. Ad hoc σημαίνει «γι’αυτόν το σκοπό». Λέμε, φερ’ειπείν, μια ad hoc επιτροπή ή μια ad hoc λύση, εννοώντας την ίδρυση, διατήρηση και χρήση μιας ομάδας ή μιας μεθόδου για ένα συγκεκριμένο σκοπό, αποκλειστικά για όσο υπάρχει η ανάγκη.

Την ιδέα πως λύσεις ad hoc θα μπορούσαν να εφαρμοστούν σε ευρεία κλίμακα δεν την είχα εγώ, φυσικά, είναι αρκετά παλιότερη. Ξεκινά τη δεκαετία του ’70 όταν ο Alvin Toffler (αμερικανός συγγραφέας και φουτουριστής, τέως associate editor του γνωστού επιχειρηματικού περιοδικού Fortune) πίστεψε πως η υιοθέτηση ad hoc εφαρμογών στα περισσότερα προβλήματα διαχείρισης- εταιρικά ή κρατικά- θα μπορούσε να είναι η λύση της καλπάζουσας γραφειοκρατίας του ταλάνιζε την οικονομία των ΗΠΑ εκείνη την εποχή.

Με άλλα λόγια η σκοποκρατία (adhocracy) θα ερχόταν να γίνει το αντίπαλο δέος της γραφειοκρατίας (bureaucracy). Σύμφωνα με έναν πιο συγκεκριμένο ορισμό που δίνει ο Robert H. Waterman Jr η σκοποκρατία διακατέχει «κάθε μορφής οργανισμό που κόβει τις κλασικές γραφειοκρατικές διαδικασίες για να συλλάβει ευκαιρίες, να λύσει προβλήματα, ή [απλά] για να έχει αποτελέσματα».

Read moreΣκοποκρατία (Adhocracy)